Küçük Adam

ya kalkıp iki kelimeyi benden esirgersen
ya kalkıp neden diye sorarsan karabasan çaresizliğimi
ya yüzüme dokunursan sözlerinle
ya beni çarpıp ikiye bölersen
küçük adam

ya sana açlığımı söyleyemezsem
ya da günahlarımın genlerinde saklandığını
ya dönersem en başa
çıkıp geliverdiğin o an tanesine

beni hapis mi edeceksin
rahimlerin anasına

ya sakalların yüzümde gül yarası olursa
ya parmaklarının mimarına secde edersem
yine mi iki kelamı eksik edeceksin soframdan

ya görünmezsem hiç
seni duyduğumda çıkmayan sesime mi harç katacaksın hıçkırıklarını

terleyen boynundan mı içeceksin
yokluğun kırmızı limonatasını
yoksa yapışkan çikolatalara hasret mi bırakacaksın karınca dostlarımı

yok, yok

yarını yüzüme dolayıp
arkanda sakladığın güneş ile söveceksin bana
tatlı, tatlı

ayaklarını ıslatan salyalarımla
kutsayacaksın alamadığım abdestimi

ben kanının kardeşiyim ulan
tabii ki
iki kelam edeceksin

kıran, kırana

göğsümü arşa vurup
aklımı yerinden edeceksin

her esması ile daim olanın adı ile
sana tüm bensizliğimi adadım

Beni ya benden
ya da yoktan var edeceksin