ya kalkıp iki kelimeyi benden esirgersen
ya kalkıp neden diye sorarsan karabasan çaresizliğimi
ya yüzüme dokunursan sözlerinle
ya beni çarpıp ikiye bölersen
küçük adam
ya sana açlığımı söyleyemezsem
ya da günahlarımın genlerinde saklandığını
ya dönersem en başa
çıkıp geliverdiğin o an tanesine
beni hapis mi edeceksin
rahimlerin anasına
ya sakalların yüzümde gül yarası olursa
ya parmaklarının mimarına secde edersem
yine mi iki kelamı eksik edeceksin soframdan
ya görünmezsem hiç
seni duyduğumda çıkmayan sesime mi harç katacaksın hıçkırıklarını
terleyen boynundan mı içeceksin
yokluğun kırmızı limonatasını
yoksa yapışkan çikolatalara hasret mi bırakacaksın karınca dostlarımı
yok, yok
yarını yüzüme dolayıp
arkanda sakladığın güneş ile söveceksin bana
tatlı, tatlı
ayaklarını ıslatan salyalarımla
kutsayacaksın alamadığım abdestimi
ben kanının kardeşiyim ulan
tabii ki
iki kelam edeceksin
kıran, kırana
göğsümü arşa vurup
aklımı yerinden edeceksin
her esması ile daim olanın adı ile
sana tüm bensizliğimi adadım
Beni ya benden
ya da yoktan var edeceksin
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder